ترانه سرا : روزبه بمانی

آهنگساز : فرزاد فتحی

تنظیم کننده :فرزاد فتحی

خواننده : داریوش و فرامرز اصلانی

آلبوم : -------

ترانه : دایوار

 دانلود

....................................................................................................................

دریافت كد گالری عكس در وب

ما که رفتیم ولی یادت باشه دیوونه بودیم

واسه تو یه عمر اسیر تو کنجه این خونه بودیم

ما که رفتیم ولی این رسمه وفداری نبود

قصه ی چشمای تو واسه ما تکراری نبود

ما که رفتیم حالا تو میمونی و عشقه جدید

میدونم چند روز دیگه میشنوم جدا شدید

ما که رفتیم ولی مزده دستای ما این نبود

دله ما لایقه اینکه بندازیش زمین نبود

ما که رفتیم ولی کن قدرتو دونسته بودیم

بیشترم خواسته بودیم ولی نتونسته بودیم

ما که رفتیم ولی دل ندادیم به عشقه کاغذی

لااقل میومدی پیشم واسه خداحافظی.......

دریافت كد گالری عكس در وب

کاش می شد تو جنگلا،یه کلبه داشتیم من و تو

زمین و شخم می زدیم ،دونه می کاشتیم من تو

خودمون خونه می ساختیم ،دستامون گلی می شد

آهن و بتن نبود،دیوارا،کاگلی میشد

وقتی هیزم می آوردم تو میشستی رو به روم

می چکید نم نم بارون رو درختا روی بوم

آتیش کلبه به را بود ،دیگه سردت نمی شد

غم نون زانو می زد،حریف مردت نمی شد

کاش رو کول آدما خورجینی از غصه نبود

عشق آدما به هم فقط توی قصه نبود

کاشکی رو سر گلا منت باغبون نبود

دریافت كد گالری عكس در وب

دلا معاش   چنان   كن   كه گر بلغزد پاي                فـــرشتـه‌ات به دو دست دعــــا نگهدارد

خواهم من  از خدا به دعا صد هزار جان         تـــا صـد  هـــزار بـــــار بميـــرم براي تو

رفتم به مسجدي كه به رويش نظر كنم         بر رخ گرفت دست و دعا را بهانه ساخت

دعاي مردن  من مي‌كني چه حاجت آن          بقــاي  هجــر تو  بادا مكن دعاي دگر

دگرآن شب است امشب كه زپي سحرندارد        من و بــاز آن دعاها كه يكي اثر ندارد

از بس  كه  وصالش   به دعا مي‌خواهم         خجلت زدة روي دعــــــا ساخت مرا

به  دشنامي   دل  ما   را   به  دست آر        كه همچــون ما دعــــا  گوئي  ندارد

از آن مژگان او دست دعا بر آسمان دارد        كه دائم از خدا خواهد شفاي چشم بيمارش

شب هجراست ودارم برفلك دست دعا‌امشب   به غير ازمرگ حيرانم چه خواهم ازخداامشب

من  از  خداي   خود به دعا خواستم تو را        امشب تو نيز بهر خدا  تا  سحر  مرو

دلا    بسوز    كه    سوز   تو  كارها  بكند        دعاي نيم شبي دفع  صد  بلا   بكند

من   به    دعا   كرده ام   مدّعيان را هلاك        زانكه خواص دعا دفع بلا كردن است

باغ دعا پر گل شود هر برگ گل بلبل شود        در باغ شب گر بگذري عطر دعا را بشنوي

كليد   گنج   سعادت   بود    دعاي   سحر        كه اين كليد همه قفل هاي بسته گشود

افتادگان   چو    تكيه   به دست دعا كنند        صد  درد  را  به  قطرۀ اشكي دوا كنند

گفتي   مرا   كه   پير   شوم   اي پدر بيا        نفرين كه در  لباس  دعا كرده‌اي  ببين

دعاي صبح وآه شب كليدگنج مقصوداست       بدين راه وروش مي‌رو كه بادلداده بپيوندي

حافظ   وظيفة  تو  دعا گفتن است و بس        در بند آن مباش كه  نشنيد  يا شنيد

يا رب   اين     آتش  كه در جان من است        سرد كن زان سان كه كردي بر خليل

دعاي    گوشه     نشينان     بلا   بگرداند        چرا به گوشة چشمي به ما نمي نگري

نالم   ز   جفاي   تو   و دارم به دعا دست        كان ناله مبادا كه اثر داشته باشد

خدايا   به    عزّت    كه    خوارم      مكن        به  ذلّ  گنــــه  شــــرمسارم مكن

مرا     شرمساري    ز   روي    تو     بس        دگر  شرمسارم  مكن  پيش كس

گفتي  كه  مستجاب  كنم  گر  دعا  كني        توفيق هم عطا كن و حال دعا ببخش

اي  بلند  اختر  خدايت عمر جاويدان دهد        و آنچه پيروزي و بهروزي در آن است آن دهد

يا رب  نگاه  كس  به  كسي  آشنا  مكن        ور مي‌كني كرم كن و از هم جدا مكن

دریافت كد گالری عكس در وب

  منم كه  ديده  به  ديدار  دوست  كردم  باز           چه شكر گويمت  اي كردگار بنده نواز

ازهرچه مي‌رودسخن دوست خوشتر است        پيغــــام  آشنـــا نفس روح پرور است

گر مُخيّر بكنندم به قيامت كه چه خواهي         دوست مارا وهمه نعمت فردوس شمارا

عشق‌پيش ازاجلم كشت وبه مردن نگذاشت      شادازاينم كه مرادوست به دشمن نگذاشت

براي  خاطر  دشمن  ز  ما  بريدي    مهر          طريق دوستي اين است؟مرحبااي دوست

خودپرستي زشما دوست پرستي از من          غم جـــان است شما را غم جانانه مرا

ز حد گذشت  جدائي ميان ما اي دوست         بيا  بيا  كه  غلام  توام  بيا  اي دوست

هزار  سال  پس  از  مرگ من چو باز آيي         ز خاك نعره بر آرم كه مرحبا اي دوست

چو  روز  حشر  برآريم  سر  ز خواب اجل         به روي دوست شود باز چشم بستة ما

شور  بزم  دوستان از نالة گرم من است         همچو بانگ ني ميان انجمن پيچيده ام

شرح جفاي دوست نه بهر شكايت است       مقصود ذكر اوست دگرها حكايت است

رفتي ز چشم و مانده به جا ماجراي تو         خالي است در دو ديده ام اي دوست جاي تو

دریافت كد گالری عكس در وب

نمره ی شوم حقایق  در نگا هم ساده  نیست
عشق ها اندر دل بس ساده ام  پیچیده نیست
این  همه ا  حساس  و ذ  و ق  و تا ب   دل
در  بیا با ن  ز ما  ن   بی   ر یشه   نیست 


چشم های بی کران در زندگی افسانه نیست
ساحت پر  شور آیینه  حقیقت  زاده  نیست 
آسمان بابار  سنگینش  در  این  بهت زمین
در نگاه سرد و خاموش  بشر  آزاده  نیست

دریافت كد گالری عكس در وب

گفتمش بار دگر پيشم بمان             گفتمش غم درد اين دل را بخوان
گفتمش بر،سر، بصر،پايي گذار                گفتمش بر کلبه ام منت گذار
گفتمش کاين چيست راز عاشقی؟      گفتمش درويش چشم سادگی
گفتمش درياب هوش بی دلم            گفتمش دربين،کز خاک،از گلم
گفتمش از من چرا آزرده ای؟           گفتمش اکنون چرا افسرده ای؟
گفتمش پرگير و عاشق پيشه باش       گفتمش پاخيز و دل ما برده باش 
گفتمش دنيا نمی باشد دوتا                گفتمش امروز دنيا، کن رها 
گفتمش ما را ز خود دان ای عزيز        گفتمش با من به اين باش ای عزيز
گفتمش دل را کنم،پايت فدا                 گفتمش با ما نشو يک دم رها
گفتش که گر عاشق ،دل وجان منی   گفتش که گر از ما تو دل پر از غمی
گفتش که گر هوش واميدت من شدم    گفتش که گر بود ونبودت  من شدم
لحظه ای دل را نه جان،صادق نما           خالی از هر لفظ و هر راز وسنا
گو تو با من چيست اندر هوش تو         جای من يا جای ياد دور تو؟
جای من يا جای احساسات تو؟            جای من يا جای احوالات تو؟
گو دگر بامن،چرا خسفيده ای؟            گو که اکنونم زما ،دل برده ای؟
حال فهميدی،که آن حرفش به پيش       حرفی از عشقت نياوردی به پيش
پس دگر با من زخود حرفی نزن          حرفی از دل سادگی با من نزن

دریافت كد گالری عكس در وب

همره باد از نشیب و فراز کوهساران
از سکوت شاخه های سرفراز بیشه زاران
از خروش نغمه سوز و ناله ساز آبشاران
از زمین ، از آسمان ، از ابر و مه ، از باد و باران
از مزار بیکسی گمگشته در موج مزاران
می خراشد قلب صاحب مرده ای را سوز سازی
سازنه ، دردی ، فغانی ، ناله ای ،‌اشک نیازی
مرغ حیران گشته ای در دامن شب می زند پر
می زند پر بر در و دیوار ظلمت می زند سر
ناله می پیچد به دامان سکوت مرگ گستر
این منم ! فرزند مسلول تو ... مادر، باز کن در
باز کن در باز کن ... تا ببینمت یکبار دیگر
چرخ گردون ز آسمان کوبیده اینسان بر زمینم
آسمان قبر هزاران ناله ، کنده بر جبینم
تا رغم گسترده پرده روی چشم نازنینم
خون شده از بسکه مالیدم به دیده آستینم
کو به کو پیچیده دنبال تو فریاد حزینم
اشک من در وادی آوارگان ،‌آواره گشته
درد جانسوز مرا بیچارگیها چاره گشته
سینه ام از دست این تک سرفهها صد اره گشته
بر سر شوریده جز مهر تو سودایی ندارم
غیر آغوش تو دیگر در جهان جایی ندارم
باز کن ! مادر ، ببین از باده ی خون مستم آخر
خشک شد ، یخ بست ، بر دامان حلقه دستم آخر
آخر ای مادر زمانی من جوانی شاد بودم
سر به سر دنیا اگر غم بود ، من فریاد بودم
هر چه دلمی خواست در انجام آن آزاد بودم
صید من بودند مهرویان و من صیاد بودم
بهر صد ها دختر شیرین صفت و فرهاد بودم
درد سینه آتشم زد ، اشک تر شد پیکر من
لاله گون شد سر به سر ، از خون سینه بستر من
خک گور زندگی شد ،‌ در به در خکستر من
پاره شد در چنگ سرفه پرده در پرده گلویم
وه ! چه دانی سل چها کرده است با من ؟ من چه گویم
هنفس با مرگم و دنیا مرا از یاد برده
ناله ای هستم کنون در چنگ یک فریاد مرده
این زمان دیگر برای هر کسی مردی عجیبم
ز آستان دوستان مطرود و در هر جا غریبم
غیر طعن و لعن مردم نیست ای مادرنصیبم
زیورم ، پشت خمیده ، گونه های گود ، زیبم
ناله ی محزون حبیبم ، لخته های خون طبیبم
کشته شد ، تاریک شد ، نابود شد ، روز جوانم
ناله شد ،‌افسوس شد ، فریاد ماتم سوز جانم
داستانها دارد از بیداد سل سوز نهانم
خواهی از جویا شوی از این دل غمدیده ی من
بین چه سان خون می چکد از دامنش بر دیده ی من
وه ! زبانم لال ، این خون دل افسرده حالم
گر که شر توست ، مادر ... بی گناهم ، کن حلالم
آسمان ! ای آسمان ... مشکن چنین بال و پرم را
بال و پر دیگر چرا ؟ ویران که کردی پیکرم را
بسکه بر سنگ مزار عمر کوبیدی سرم را
باری امشب فرصتی ده تا ببینم مادرم را
سر به بالینش نهم ، گویم کلام آخرم را
گویمش مادر 1 چه سنگین بود این باری که بردم
خون چرا قی می کنم ، مادر ؟ مگر خون که خوردم
سرفه ها ، تک سرفه ها ! قلبم تبه شد ، مرد. مردم
بس کنین آخر ، خدارا ! جان من بر لب رسیده
آفتاب عمر رفته ... روز رفته ، شب رسیده
زیر آن سنگ سیه گسترده مادر ، رختخوابم
سرفه ها محض خدا خاموش ، می خواهم بخوابم
عشقها ! ای خاطرات ...ای آرزوهای جوانی !
اشکها ! فریادها ای نغمه های زندگانی
سوزها ... افسانه ها ... ای ناله های آسمانی
دستتان را میفشارم با دو دست استخوانی
آخر ... امشب رهسپارم سوی خواب جاودانی
هر چه کردم یا نکردم ، هر چه بودم در گذشته
کرچه پود از تار دل ،‌تار دل از پودم گسسته
عذر می خواهم کنون و با تنی درهم شکسته
می خزم با سینه تا دامان یارم را بگیرم
آرزو دارم که زیر پای دلدارم بمیرم
تالیاس عقد خود پیچید به دور پیکر من
تا نبیند بی کفن ،‌فرزند خود را ، مادر من
پرسه می زد سر گران بر دیدگان تار ،‌خوابش
تا سحر نالید و خون قی کرد ، توی رختخوابش
تشنه لب فریاد زد ، شاید کسی گوید جوابش
قایقی از استخوان ،‌خون دل شوریده آبش
ساحل مرگ سیه ، منزلگه عهد شبابش
بسترش دریای خونی ، خفته موج و ته نشسته
دستهایش چون دو پاروی مج و در هم شکسته
پیکر خونین او چون زورقی پارو شکسته
می خورد پارو به آب و میرود قایق به ساحل
تا رساند لاشه ی مسلول بیکس را به منزل
آخرین فریاد او از دامن دل می کشد پر
این منم ، فرزند مسلول تو ، مادر ،‌باز کن در
باز کن، ازپا فستادم ... آخ ... مادر
م... ا...د...ر

دریافت كد گالری عكس در وب

بپیچ ای تازیانه ! خرد کن ، بشکن ستون استخوانم را
به تاریکی تبه کن ، سایه ی ظلمت
بسوزان میله های آتش بیداد این دوران پر محنت
فروغ شب فروز دیدگانم را
لگدمال ستم کن ، خوار کن ، نابود کن
در تیره چال مرگ دهشتزا
امید ناله سوز نغمه خوانم را
به تیر آشیاسوز اجانب تار کن ، پاشیده کن از هم
پریشان کن ، بسوزان ، در به در کن آشیانم را
بخون آغشته کن ، سرگشته کن در بیکران این شب تاریک وحشتزا
ستمکش روح آسیمه ، سر افسرده جانم را
به دریای فلکت غرق کن ، آوازه کن ، دیوانه ی وحشی
ز ساحل دور و سرگردان و تنها
کشتی امواج کوب آرزوی بیکرانم را با وجود این همه زجر و شقاوتهای بنیان کن
که می سوزاند اینسان استخوان های من و هم میهنانم را
طنین افکن سرود فتح بیچون و چرای کاررا
سر می دهم پیگیر و بی پروا ! و در فردای انسای
بر اوج قدرت انسان زحمتکش
به دست پینه بسته ، میفزارم پرچم پرافتخار آرمانم را

دریافت كد گالری عكس در وب