گفتمش بار دگر پيشم بمان گفتمش غم درد اين دل را بخوان
گفتمش بر،سر، بصر،پايي گذار گفتمش بر کلبه ام منت گذار
گفتمش کاين چيست راز عاشقی؟ گفتمش درويش چشم سادگی
گفتمش درياب هوش بی دلم گفتمش دربين،کز خاک،از گلم
گفتمش از من چرا آزرده ای؟ گفتمش اکنون چرا افسرده ای؟
گفتمش پرگير و عاشق پيشه باش گفتمش پاخيز و دل ما برده باش
گفتمش دنيا نمی باشد دوتا گفتمش امروز دنيا، کن رها
گفتمش ما را ز خود دان ای عزيز گفتمش با من به اين باش ای عزيز
گفتمش دل را کنم،پايت فدا گفتمش با ما نشو يک دم رها
گفتش که گر عاشق ،دل وجان منی گفتش که گر از ما تو دل پر از غمی
گفتش که گر هوش واميدت من شدم گفتش که گر بود ونبودت من شدم
لحظه ای دل را نه جان،صادق نما خالی از هر لفظ و هر راز وسنا
گو تو با من چيست اندر هوش تو جای من يا جای ياد دور تو؟
جای من يا جای احساسات تو؟ جای من يا جای احوالات تو؟
گو دگر بامن،چرا خسفيده ای؟ گو که اکنونم زما ،دل برده ای؟
حال فهميدی،که آن حرفش به پيش حرفی از عشقت نياوردی به پيش
پس دگر با من زخود حرفی نزن حرفی از دل سادگی با من نزن
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
